Marzenie stało się rzeczywistością - mamy Korka, syn Jemioły, zwanej Lili i Hultaja. To jeden ze znanej bandy dziesięciorga braci i sióstr z Liliowych Łąk
. Spryciarz uwiódł nas od pierwszego wejrzenia. Nie wiem, jak to zrobił, chyba zastosował Słynne Ogarze Spojrzenie... Nastąpił tak zwany coup de foudre i odjechał z nami w siną dal
.Pierwszy etap: urokliwy ogród znajomych poznańskich, na drugim końcu miasta. Dzielnie zrobił siku, został bardzo obficie pochwalony i następną godzinę spędził z Zosią i z pelargoniami, oraz z multum innych prześlicznych roślin, kwitnących i nie
. Pierwszy raz napił się ze swojej miski. Wyposażona byłam w niezbędne sprzęty, omówione szczegółowo w wątku o szczeniętach. Wszystko bardzo się przydało - najbardziej ręczniki papierowe
i podkłady poporodowe (gorąco polecam!).Korek nader dzielnie zniósł pierwszą, dosyć długą, podróż samochodem. Dwie trzecie zwyczajnie przechrapał, przytulony czule do moich butów. Potem była przerwa na siusiu i picie, oraz krótki spacerek. Następnie znowu chrapanko. I - jak to bywa we wszystkich bajkach - kryzysik... Obudził się - mam wrażenie, że przede wszystkim głodny. Nic dziwnego: wieczór, samochód, trzęsie, a on ma zaledwie wspomnienie śniadania w brzuszku. Najpierw znacząco trącał mnie nosem. Później wspiął się i wlazł mi na kolana. Następnie dyskretnie zsunął się z powrotem, powymiotował sobie kilka razy taktownie na różne szmatki - nie zaś na kolana pańci!
Taki z niego mistrz.Dalej było rozmaicie. Troszkę piskotał. Wzdychał głęboko. Popatrywał na mnie z głębokim wyrzutem. Jęczał melancholijnie. Podziwiałam rozmaite pozycje, które przybierał do drzemki, od czasu do czasu - doprawdy, z trudem przełykałam ślinę, patrząc na to zupełnie niemożliwe wygięcie szyi i łebka, wtulonego pod kątem prostym w moją nogę...
W końcu zajechaliśmy, próba krótkiego spaceru - bezowocna w sikanie
. Trudno. Przekroczyliśmy progi domu, poznaliśmy resztę (przyjaznej) sfory . Pierworodny chwilowo nieobecny - sobotnia impreza - nikt zatem nie wyraził dezaprobaty. Korek dzielnie strawestował schody, prowadzące do wejścia na klatkę schodową, ale już ażurowa wspinaczka na pierwsze piętro okazała się nazbyt przerażająca .Nieśmiało zwiedził dom, pożarł spore ilości RC, pił i pił, i pił, biedaczysko... Wzgardził wszelkimi zabawkami, olał łososiowe serduszka, nie miał najmniejszej chęci do zabawy, aż w końcu padł nieżywy na miękkiej wykładzinie w pokoju Juniora. Został szybko przeniesiony na swoje legowisko, z kocykiem wymemłanym uprzednio przez mamę. Godzinę później zaobserwowałam pijackie pałętanie się w kierunku miski z wodą i równie pijacki powrót na leżysko
. Chrapie i chrapie, ja też się kładę, bo kto wie, o której zostanę obudzona
.Zdjęcia jutro!
.
.
.