Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

C D

Znalazłam w komputerze dwa filmiki pasujące to tego lejącego wodą tematu

http://www.youtube.com/watch?v=i6Kut1wjePs

A ten film był kręcony w bardzo niewygodnych warunkach. Mało miejsca do poruszania się, dookoła nierówności i zagłębienia z wodą, szarżujące psy, a na dodatek Ewa (od Gabi) miała mało sprawną prawą rękę (wcześniej, jak Gabi miała cieczkę, doznała złamania obojczyka; tak ją pilnowała, tak trzymała na smyczy, że podczas jednego ze spacerów potknęła się i bęc........., stało się)

http://www.youtube.com/watch?v=HkuL9sZi1Ek

Rzeczka Oławka

Ta rzeczka to atrakcja parku. Jest niezwykle urokliwa. Psy ją uwielbiają, zwłaszcza te które pływają. Ares choć nie pływa to lubi uczestniczyć w takich zabawach, ale ogranicza się do brzegu, no ewentualnie zamoczy tylko nogi . Wystarcza mu jak zostanie trochę zmoczony przez otrzepujące się z wody inne psy. On chyba nigdy nie zacznie pływać.

Już kilka razy w tym parku widzieliśmy czaplę szarą ale nigdy nie zdążyliśmy jej cyknąć zdjęcia. Ciekawe, że nie płoszą ją odgłosy strzałów dobiegające ze strzelnicy, a szybko wzbija się do lotu i odlatuje jak posłyszy szczekanie psów. Ale polujemy na nią.

Przepiękne macie widoki.
Pozdrawiam kasia

Z tego wszystkiego zapomniałam, że to już koniec lata, a będzie mi się ono kojarzyć z kolorem żółtym. Jak chodziliśmy na spacery w pola to ten kolor królował. Jakiś chwast i to dość pokaźnych rozmiarów bardzo się rozsiał, a jak zaczął kwitnąć to właśnie na żółto.

Sokół to ma pływaczkę jak kaczkę tą swoją koleżankę.

Witam po dwutygodniowej przerwie. Ja i Ares pojechaliśmy do domu na peryferiach witać jesień. A było naprawdę pięknie. Pracowaliśmy w ogródku, grabiliśmy i pakowaliśmy w worki liście, zbieraliśmy orzechy (na Święta na pewno będzie tort orzechowy z nadzieniem orzechowym, polewą, obsypany suto orzechami), przycinaliśmy krzewy, zmiataliśmy opadające wciąż żołędzie.
Potem poszliśmy się zaprezentować na wystawę (stąd było jak rzut beretem). Chodziliśmy też na długie spacery do pobliskiego Parku Szczytnickiego, przechadzaliśmy się wzdłuż Odry, zaszliśmy nawet na wyspę Opatowicką. Najdłuższy nasz spacer trwał prawie 5 godzin, a przeszliśmy wtedy ok 15 km (według pomiarów z mapy i wg szacowań rowerzystów z którymi, dzięki Aresowi, dość często mogłam rozmawiać.
Znalazłam też czas, żeby odwiedzić zoo, narobiłam też trochę fotek zwierzakom, ale za cenę biletu (25 zł) spodziewałam się czegoś więcej dla zwierząt. Zoo przebudowują, robią większe wybiegi dla zwierząt, ale wiele z nich chyba do końca swego życia pozostanie tam, gdzie była dotychczas. Poza tym to wszystko i tak jest za małe, choć większe. Po wyjściu z zoo miałam uczucie wolności, zwłaszcza jak mogę się przemieszczać z moim psem tak bez celu.
Ale wszystko po kolei. Zacznijmy od ogródka. Pracowało się bardzo przyjemnie, praca nie była zbyt ciężka, pogoda przepiękna i zachęcająca do przebywania na dworze. Było chwilami tak ciepło, że Ares szukał cienia jak podczas upałów. Zresztą bardzo lubił ten kawałek swojego wybiegu przed domem.

CD
W ogrodzie było mnóstwo liści do zgrabienia, a to ze względu na ogromne drzewa tam rosnące. Niektóre z nich mają ponad sto lat. Na sąsiedniej posesji rośnie ponad stuletni dąb, na którym wisi tabliczka, że to pomnik przyrody. A na naszej posesji mamy takie oto drzewa.

Oo noooł orzechów Wam zazdroszczę
Zdjęcia cudne jeszcze prosimy
Bardzo lubię tu do Was zaglądać i czytać opowieści z życia Aresika

UROKI JESIENI

Park Szczytnicki to największy z wrocławskich parków. Jest bardzo ładny i taki zadbany, ale my wolimy Park Wschodni. Szczególnie pięknie jest tam wiosną, kiedy kwitną rododendrony, ale jesień jest też urokliwa. Kolory jesieni i umaszczenie ogara dobrze współgrają ze sobą.