Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Jakiś czas temu, podczas spaceru na wojszyckich polach, Agnieszka (od Ziwy i Maszy) natknęła się na dwa ogary. Była to sunia o imieniu Milka i pies - Jarek. Trochę porozmawiała z ich Panią i zrobiła kilka zdjęć. Ale z jakich są hodowli to nie zapytała. Może ktoś je rozpozna. Wiem jeszcze, że sunia ma 12 lat, a piesek jest młody ale ile dokładnie ma lat to nie wiemy.

Sunia jest bez papierów na tyle ile wiem od weta który ją "serwisuje"a piesek.. nie mam pojęcia - może Węszynosowy?
Ewciu Dziękuję za pamięć i fotki!

Kasiu

dziś na Wzgórzu Skarbowców natknęliśmy się na twoją Raję. Ale na zdjęcia to musisz poczekać kilka dni.

kasiawro pisze:a piesek.. nie mam pojęcia - może Węszynosowy?

Mi też tak się skojarzyło, to chyba przez biały krawat
Ewo, ile u Was ogarów mieszka... co i rusz, na jakiegoś ogarka się natykacie

Ewa powinna być mecenasem honorowym w węszeniu za nieznanymi ogarami na dolnymśląsku

Jeszcze trochę mi ten ogar Poszły w Las przypomina... ciekawa jestem co w nim płynie.

No otrzymałam zdjęcia Rai. Bardzo trudno było ją sfotografować. Jakiś czas trwało zanim Ewa (od Gabi) cyknęła jej pierwsze zdjęcie swoim telefonem. Jest bardzo żywa, nie może ustać w miejscu. Jest chyba podobna do Paśki. Bawiła się głównie z Gabi. Było też krótkie spięcie między nimi, ale bezkrwawe. Ares był bardzo zajęty obwąchiwaniem polany i nie brał udziału w zabawie. Jak już wyniuchał wszystkie kąty to sobie przypomniał o dziewczynach i nawet nisko się kłaniał Rai by ją zachęcić do zabawy, ale Pan spieszył się i Ares został na lodzie.

Dziękuję Ewa za fotki i pamięć.
Faktycznie Pasiowata i w kolorze i w mordce.

Na głębokiej wodzie

Tu jest właśnie tak głęboko, po psie łokcie.




Ja to lubię mieć grunt pod nogam


O! Jest jakiś kamyczek


Muszę go mieć, koniecznie!


Najpierw zanurzała tylko nos, ale w ten sposób to go nie mogła dosięgnąć


Potem już zanurzała całą głowę ale dalej kamień był nieosiągalny (nie mogła zdecydowac się na otworzenie pyska)


W użyciu były też łapy.


Nawet Ares starał się pomóc ale szybko odpuścił


W końcu Gabi straciła z oczu swój kamień i trzeba było naprowadzić ją na cel


Gabi dalej zawzięcie szukała, a opuszczony Ares szukał pocieszenia u Pańci suni.


O, przyszedł jakiś pomocnik


No, wreszcie poddała się. Można się pobawić.

CD

no i trzeba było w końcu wracać znad rzeki. Fajnie było ale przed nami szmat drogi. Wracaliśmy przez małe łączki, wielkie polany, trzy parki. Po drodze spotykaliśmy psy znajome i całkiem nowe, z niektórymi się bawiły, a z innymi poprzestawały tylko na obwąchaniu się. Spacer bardzo się nam wydłużył.

To ja już wiem po kim Wrzosek lubi bawić się w wodzie i wylegiwać na moich kolanach....